Weer veilig thuis, ...
Jorijn vloog mij al tegemoet op de parkeerplaats toen ik thuiskwam uit mijn werk vandaag.
Het was een intensieve dag. We waren met een aantal collega's in Oegstgeest op de crematie van de vader van een collega. Ik was blij dat ik thuis was en trof daar mijn zoon met dikke tranen...
Muis is kwijt, achtergebleven in de blauwe winkel (AH).... Slik! In een onbewaakt ogenblik heeft mijn vent Muis ergens neergelegd en is hij hem daarna vergeten. Oma en opa die vandaag bij de kinderen waren, omdat papa in het buitenland is, waren al vier keer terug geweest. De hele winkel door, telefoonnummers achtergelaten en de route naar het terras nog eens gelopen..., geen Muis.
Gealarmeerd ben ik meteen in de auto gestapt, naar de blauwe winkel. Noem het moedergevoel, noem het wat je wilt. Ik moest er heen. Al was het alleen maar om het gevoel 'iets gedaan te hebben om Muis vanavond thuis te krijgen bij zijn vriend'. In alle frustratie moest ik 10 keer de parkeerplaats rondrijden omdat er nergens plek was, ... zwaar geïrriteerd zat ik vloekend achter het stuur. Uiteindelijk heb ik hem op de stoep geparkeerd.
Eerst bij de balie gevraagd of hij al terecht was. Niets gevonden... De winkel in! Ik heb elk gangpad, elke rij, elk schap gecontroleerd (ik liep nog net niet te roepen), maar in mijn hoofd hoorde ik de schietgebedjes en hoorde ik mezelf zeggen: 'waar ben je nou?' Het laatste gangpad, .. de groente en de Coca Cola stand. En daar zag ik hem! Hangend over een paar cola-flessen! God zij dank! De tranen brandden achter mijn ogen, volgens mij stond ik te dansen met Muis in mijn armen (gek gezicht), maar de winkel was bijna leeg.
In de gordel is Muis meegereden naar huis. Jorijn wachtte mij al op bij de deur, 'Muis'???, vroeg hij met een klein stemmetje. Ik heb Jorijn de auto open laten doen, die bij het zien van zijn vriend, hem in de armen sloot en roepend naar binnen ging: 'Muis is thuis!!!'
En zo kwam er een einde aan het tweede hachelijke avontuur van onze kleine vriend. Nu warm in bed bij Jorijn, erg onder de indruk van het 'verdriet' wat zijn kleine vriendje had, omdat hij bang was alleen achter te blijven. Hier werd opgelucht adem gehaald en konden we gaan eten!
Het was een intensieve dag. We waren met een aantal collega's in Oegstgeest op de crematie van de vader van een collega. Ik was blij dat ik thuis was en trof daar mijn zoon met dikke tranen...
Muis is kwijt, achtergebleven in de blauwe winkel (AH).... Slik! In een onbewaakt ogenblik heeft mijn vent Muis ergens neergelegd en is hij hem daarna vergeten. Oma en opa die vandaag bij de kinderen waren, omdat papa in het buitenland is, waren al vier keer terug geweest. De hele winkel door, telefoonnummers achtergelaten en de route naar het terras nog eens gelopen..., geen Muis.
Gealarmeerd ben ik meteen in de auto gestapt, naar de blauwe winkel. Noem het moedergevoel, noem het wat je wilt. Ik moest er heen. Al was het alleen maar om het gevoel 'iets gedaan te hebben om Muis vanavond thuis te krijgen bij zijn vriend'. In alle frustratie moest ik 10 keer de parkeerplaats rondrijden omdat er nergens plek was, ... zwaar geïrriteerd zat ik vloekend achter het stuur. Uiteindelijk heb ik hem op de stoep geparkeerd.
Eerst bij de balie gevraagd of hij al terecht was. Niets gevonden... De winkel in! Ik heb elk gangpad, elke rij, elk schap gecontroleerd (ik liep nog net niet te roepen), maar in mijn hoofd hoorde ik de schietgebedjes en hoorde ik mezelf zeggen: 'waar ben je nou?' Het laatste gangpad, .. de groente en de Coca Cola stand. En daar zag ik hem! Hangend over een paar cola-flessen! God zij dank! De tranen brandden achter mijn ogen, volgens mij stond ik te dansen met Muis in mijn armen (gek gezicht), maar de winkel was bijna leeg.
In de gordel is Muis meegereden naar huis. Jorijn wachtte mij al op bij de deur, 'Muis'???, vroeg hij met een klein stemmetje. Ik heb Jorijn de auto open laten doen, die bij het zien van zijn vriend, hem in de armen sloot en roepend naar binnen ging: 'Muis is thuis!!!'
En zo kwam er een einde aan het tweede hachelijke avontuur van onze kleine vriend. Nu warm in bed bij Jorijn, erg onder de indruk van het 'verdriet' wat zijn kleine vriendje had, omdat hij bang was alleen achter te blijven. Hier werd opgelucht adem gehaald en konden we gaan eten!
Reacties
Een reactie posten